تربيت کودکان بدون تنبيه کردن

روشهايي براي تربيت فرزند بدون تنبيه کردن
بسياري از والدين براي تربيت کودکان راههاي مختلفي را امتحان ميکنند ، از کتک زدن کودک گرفته تا محروم کردن ، اخم کردن و گفتن جملاتي مانند ديگه دوستت ندارم و… از طرف ديگر والديني هم هستند که اصلاً اعتقادي به تنبيه بچه ها ندارند و تلاش ميکنند با تشويق، فرزندشان را تربيت کنند.

گاهي والدين، در اثر خستگي زياد يا طغيان هيجان هاي منفي، کنترل رفتار خود را از دست مي‌دهند و ناخواسته فرياد ميزنند . ميدانيد که بلندکردن صدا ميتواند به عزت نفس کودک اسيب جدّي بزند. همچنين، با تکرار اين رفتار اعتماد کودک به والدين از بين ميرود و به احتمال زياد، در آينده سبب پيدايش رفتارهاي منفي ديگري هم ميشود .

بدترين شيوه هاي تربيتي
والدين بايد توجه داشته باشند که برخوردهاي خشن و تنبيه هاي بدني بدترين راههاي تربيتي هستند، براي اين که کودک با اين روشها گستاخ تر ميشود و بعد از هر تنبيه تلاش ميکند در برابر والدين خود ايستادگي کند. البته اين خاطره هاي بد هيچگاه از ذهن بچه ها پاک نمي شود و در بزرگسالي بعنوان عقده هاي رواني بروز مي کند؛ به طوريکه فرد تلاش ميکند اين رفتارها را به گونه اي براي ديگر کودکان تلافي کند.

راهکارهايي براي فرزندپروري بدون تنبيه
– محروم کردن موقت کودک
شيوه محروم کردن موقتي کودک يکي از جايگزين هاي مناسب براي تنبيه بدني بچه است و به اين صورت است که شما کودکتان را براي چند وقتي از فعاليتي محروم مي کنيد اما اين محروميت بايد به گونه اي باشد که کودک شما حس کند چيز باارزشي را از دست داده است. لطفا در استفاده از اين شيوه به اين نکات توجه کنيد:

الف) علل محروميت را براي کودک توضيح دهيد:پيش از انجام هر اقدامي به کودکتان بگوييد علل محروم شدن وي، انجام فلان رفتار خطا بوده است و اين محروميت براي ترک رفتار نادرستش ضروري است. اما توجه کنيد که در ابتدا از اين شيوه صرفا براي يک رفتار اشتباه استفاده کنيد و پس از اصلاح آن رفتار، به سراغ رفتارهاي اشتباه ديگرش برويد و به ياد داشته باشيد در صورت استفاده زياد، اين شيوه هم مثل ديگر روش ها اثرش را از دست ميدهد و بي اثر ميشود .

ب) محل تنبيه: در انتخاب محل تنبيه توجه کنيد براي اين که محل تنبيهکودک بايد جايي باشد که کودک حس کند از چيزي محروم شده است؛ به عنوان مثال براي کودکي که از هر موقعيتي استفاده ميکند و به کوچه ميرود ، بستن در حياط بعنوان تنبيه کار درستي نيست؛ براي اين که شما همان چيزي را به وي مي دهيد که دنبالش است. نکته بعدي اين است که محل تنبيه نبايد تاريک و وحشتناک باشد، به عنوان مثال حمام تاريک براي تنبيه بچه مناسب نيست.

ج) مدت زمان تنبيه: برخي والدين براي تنبيه يک کودک دوساله زمان ز يک ربع يا نيم ساعت را در نظر مي گيرند! در حالي که بايد براي هر سال، يک دقيقه تنبيه در نظر بگيريد، به عنوان مثال براي يک بچه دو ساله دو دقيقه تنبيه کافي است و براي يک بچه پنج ساله پنج دقيقه زمان مناسبي است.

د) مقاومت: چنانچه کودک شما در در برابر تنبيه ايستادگي کرد، به عنوان مثال از محلي که براي  تنبيه در نظر گرفتيد فرار کرد، به وي بگوييد که يک دقيقه ديگر به تنبيه اش اضافه ميشود و به عنوان مثال بجاي چهار دقيقه پنج دقيقه حق بازي ندارد. اما به ياد داشته باشيد دقايق اضافي نبايد بيش از سه دقيقه شود براي اين که در اين صورت اثرش را از دست ميدهد .

 نگذاريد تنبيه  کودک راهي باشد براي فرار از مسئوليت او

توقعات خود را مناسب با سن بچه تنظيم کنيد
نمي توانيد از بچه انتظار داشته باشيد مثل شخصي بالغ رفتار کند. به عنوان مثال ، کودک 4 يا 5 ساله نمي تواند يک ساعت در رستوران مثل پدر و مادرش بنشيند. به اين ترتيب، هنگامي که با بچه بيرون مي رويد، بايد امادگي رفتارهاي کودکان? وي را داشته باشيد، از رفتارهاي وي شرمگين نشويد، احساس گناه نکنيد و عکس‌العمل هاي تندخو نشان ندهيد.

زمان باکيفيتي را با بچه سپري کنيد
دريافت توجه يکي از نيازهاي اساسي کودکان است. بدقلقي کودک به احتمال زياد نشان? برآورده نشدن اين احتياج است. شايسته ترين شيوه در اين مواقع توجه تمام وکمال به کودک است. به کودک توجه کنيد، به وي عشق بورزيد و نيازهايش را تا حد ممکن برآورده سازيد.

اموزش فراموش نشود
هنگامي که کودکي کار خطا و خطرناکي را انجام ميدهد ، وظيفه ما بعنوان والدين صرفا اين نيست که با فرياد به وي بگوييم: «بس کن» بلکه وظيفه داريم در مقابل به وي بگوييم: چه کاري را بکند و وي را بخاطر انجام کار درست تشويق کنيم؛ به عنوان مثال درصورتي که کودکي با بي احتياطي وسط خيابان مي پرد، بجاي فرياد زدن و سرزنش کردنش، روش رد شدن درست از خيابان را به وي اموزش دهيد.

از خود مراقبت کنيد و با خود بامحبت باشيد
هرچه والدين براي مراقبت از خود وقت بيشتري صرف کنند و به نيازهاي خود توجه بيشتري داشته باشند، حس ارزشمندي بيشتري ميکنند . هنگامي که والدين خسته اند و انرژي ندارند، آستان? تحملشان در برابر بداخلاقي ها و بدقلقي هاي کودک بسيار کاهش مي يابد.
بدين ترتيب، براي مراقبت از خود ميتوانيد از مديتيشن، يوگا، ورزش و گفت وگوي مثبت با خود استفاده کنيد. احساسات خود( چه مثبت و چه منفي) را بشناسيد، تمام آنها را بطور کامل بپذيريد و به آنها عشق بورزيد. به مرور زمان متوجه خواهيد شد، در مقايسه با زمانيکه دائم در حال مبارزه با احساسات خود بوديد، چه قدر احساس ارامش بيشتري داريد.

ناديده گرفتن
والدين ميتوانند در قبال رفتارهايي که شديد و آسيب زا نيست از اين شيوه ي  تنبيهي استفاده کنند. اگر بچه گريه ميکند يا جيغ ميزند رابطه چشمي، کلامي و فيزيکي خود را با بچه قطع کنيد و به وي توجه نکنيد ولي به محض ساکت شدنش با وي مثل يک والد معمولي رفتار کنيد.

درصورتي که گريه کردن و جيغ زدن بچه همراه با کتک زدن و پرخاشگري است بايستي دست هاي او را بگيريد و اجازه بروز پرخاشگري را به وي ندهيد. در اين مواقع والدين رابطه چشمي خود را تا زمانيکه بچه به بدرفتاري خود ادامه ميدهد قطع ميکنند .

از بچه رفع مسئوليت نکنيد
نکته بعدي اين است که نگذاريد تنبيه  کودک راهي باشد براي فرار از مسووليت. به عنوان مثال درصورتي که وي در زمان جمع کردن اسباب‌بازي هايش، کار بدي انجام داد، وي را تنبيه کنيد و مجدداً پس از تنبيه وي را مجبور کنيد کارش را ادامه دهد؛ براي اين که امکان دارد وي ياد بگيرد براي فرار از مسووليت کار بدي انجام دهد تا تنبيه شود و در زمان تنبيه استراحت کند.

تمرين رفتار مثبت
حتماً شما هم بخاطر داريد زماني که در مدرسه کلمه اي را اشتباه مي نوشتيم، مدرس مجبورمان ميکرد به عنوان مثال املاي درست آن کلمه را ده بار بنويسيم، انجام اين شيوه هم به همين صورت است مانند تميز کردن ديوار که بچه مجبور ميشود قسمت ديگري از آن را هم تميز کند يا به عنوان مثال اگرتمام اتاقش را بي نظم کرد از وي بخواهيد علاوه بر اتاقش قسمت ديگري از منزل را هم منظم کند.

زمان تنبيه
بسياري از والدين هنگامي که کودکشان کار اشتباهي را انجام ميدهد به وي ميگويند :« فقط صبر کن بابات بياد!»« اگه اين کار را انجام بدي زماني که مامانت اومد بهش مي گم!» « باشه هر کاري دوست داري انجام بده منم فردا نمي برمت پارک». اين جمله ها تنبيه بچه را به آينده موکول ميکند و به همين خاطر اثري ندارد به اين ترتيب براي موثر بودن تنبيه يا تشويق بهتر است فورا آن را انجام دهيد.

به کودکان احترام بگذاريد
هرچند کودکان به لحاظ ظاهري از ما کوچک ترند، ولي آنها هم چنان افرادي کامل با ويژگي هاي خاص هستند.
بهترين راه براي رشد شخصيت کودک و افزايش اعتماد به نفس وي احترام گذاشتن است. خانواده اولين محيط اجتماعي کودک در منزل است. وي در همين محل بايد بياموزد که احترام افراد بايد رعايت شود؛ و کودک با رعايت نزاکت و دوري کردن از توهين و تحقير کم کم احترام گذاشتن را درک ميکند و مي آموزد که به انسانها احترام بگذارد. درصورتي که مي خواهيد فرزندان به شما توهين نکند، بايد شما هم به وي توهين نکنيد. ولي بعضي از پدر و مادرها از اين نکته بي اطلاع هستند و توقع دارند با وجود توهيني